De essentie ervaren

In oktober hebben we op Natuurbegraafplaats Eygelshof de overledenen herdacht die in het afgelopen jaar op onze natuurbegraafplaats te ruste zijn gelegd. We hebben twee herdenkingsavonden georganiseerd waar we als team met een goed gevoel op terug kijken. Het waren twee bijzondere avonden waarop de verbinding met nabestaanden voelbaar was. Nabestaande Dieuwke Weijers heeft dit ook zo mogen ervaren. In het afgelopen jaar heeft ze haar moeder op Eygelshof te ruste gelegd. Ze was op een van de herdenkingsavonden aanwezig om haar geliefde moeder te gedenken. Over haar ervaringen van deze avond schreef zij een bijzonder verhaal: ‘De essentie ervaren’. Graag delen we haar verhaal met u.

Begeleid door lichtjes

We waren ruim op tijd aanwezig zodat we konden afschakelen van de dagelijkse beslommeringen. Zo konden we ons voorbereiden op hetgeen waarvoor iedereen kwam: het herdenken van onze dierbare overledenen die het afgelopen jaar hier begraven zijn. We werden door een pad van lichtjes begeleid naar de overkapping waar sfeervolle verlichting en warme keyboard klanken ons tegemoet kwamen. De medewerkers kwamen ons persoonlijk begroeten en aan alles was zichtbaar en voelbaar dat zij voelen hoe belangrijk deze avond voor de nabestaanden is. Je voelde de verbinding die er tussen de genodigden ontstond en langzaam maar zeker viel de duisternis in. Het werd stil………..

Menselijke betrokkenheid

Om 19 uur klonk er plots, van achter de heuvel, doedelzakmuziek. Henrico, de locatiebeheerder, liep in vol ornaat naar de bezinningsplaats. Dit kwam binnen en het bezorgde ons kippenvel! Later op de avond vertelden meerdere mensen dat zij ervaren hadden dat de zielen met Henrico meekwamen. In het welkomstwoord door Tonny werd weer eens duidelijk waar de medewerkers van deze natuurbegraafplaats voor gaan: menselijke betrokkenheid bij het hele gebeuren van afscheid nemen. Niet alleen tijdens, maar ook daarna. Een prachtig verhaal over een boom werd verteld door Michelle die deze bijzondere avond onderstreepte. Daarbij de voortreffelijke muzikale begeleiding op keyboard en de bezielde klanken van Anouk die saxofoon speelde: het raakte onze harten. De namen van onze dierbaren werden voorgelezen door John en er werd een kaarsje voor ieder van hen aangestoken. Je kon een speld horen vallen…… Een prachtig slotgedicht door een nabestaande maakte het geheel compleet.

Stoet met lichtjes

De lichtjes konden we meenemen naar het graf en ze daar plaatsen. De klanken van de muziek vergezelden ons tot deze verdwenen in de verte. Zo liepen we in een indrukwekkende stoet van nabestaanden. Mensen die allen vol liefde licht gingen brengen naar hun geliefden.

Warmte in het ontvangstgebouw

Bij terugkomst stonden warme drank en lekkere versnaperingen klaar en al gauw raakten we in gesprek met elkaar. Sommigen bleven in de stilte met hun eigen gedachten en gevoelens. Alles was goed. We voelden ons allen met woorden maar ook woordeloos omhuld door elkaars aanwezigheid. Warme gesprekken over de essentie van het leven, waar dood en leven naast elkaar mogen bestaan. Waar oog en oor was voor elkaars verdriet. En waar tegelijkertijd ook de vreugde van het leven doorklonk.

Een mooie herinnering

Bij het weggaan kregen we een lieve attentie die een tastbare herinnering blijft. Een hart onder de riem voor een ieder die dit jaar de keerzijde van houden van doorleefde…. Ontroerd, verrijkt en geïnspireerd ging een ieder weer zijn eigen weg. Met in het hart warme gevoelens en mooie herinneringen aan een waardevolle en onvergetelijke avond. Een samenzijn dat de rimpels van onze ziel glad streek en waar de essentie van het leven zó voelbaar was!

Een woordje van dank

We danken Dieuwke Weijers voor het schrijven van dit prachtige ervaringsverhaal dat voor ons als team ook de essentie van de herdenkingsavonden vat. We zijn met hart en ziel deze avonden ingestapt en het voelde goed om nabestaanden met woorden en muziek te mogen bijstaan. Het was bijzonder om nabestaanden speciaal voor deze avonden de gelegenheid te bieden om met een lichtje het graf van hun dierbaren te bezoeken. We zijn dankbaar dat we deze avonden samen met nabestaanden hebben mogen beleven.

Dankbaar zijn we ook voor iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen aan deze mooie avonden. Een bijdrage van de vrijwilligers die ons hebben ondersteund, een bijdrage van een moeder van onze collega die wafels heeft gebakken en een bijdrage door iedereen die deze avond gewoon aanwezig was. We bedanken Mathijs Gulpers van MG Beeld & Geluid voor zijn prachtige sfeerverlichting. Ook bedanken we pianist Kars Grit die de avonden met zijn keyboard klanken muzikaal opluisterde.

Gedicht

Ons woordje van dank sluiten we graag af met een toepasselijk gedicht dat ook aan het einde van de herdenkingsavonden werd voorgelezen. Dit gedicht, geschreven door een nabestaande, kwam uit de pen van Dieuwke Weijers. Het gedicht kwam niet alleen uit haar pen, maar ook rechtstreeks uit haar hart. Het is een gedicht dat de emoties op Eygelshof tot in de kern raakt. Een gedicht van pijn, verdriet, liefde en troost.

Op bezoek bij jou

en op zoek naar jou….

vind ik bij jouw eeuwige rustplaats

enkel de natuur,

moeder natuur die jou heeft opgenomen

in haar armen

de plek waar het gras en wilde bloemen

het langzaam maar zeker over nemen van het ruwe zand

waar de natuur haar gang mag gaan

in een heel natuurlijk proces

dáár waar we je lichaam in deze beschermde bedding met liefde hebben achtergelaten,

met de kennis dat je eeuwig voortleeft

Maar jeetje, wat doet het verdomde pijn!

de ontstane leegte voelt nu al hol

en mijn liefde voor jou heeft een ander postadres gekregen

maar je leeft in me voort

voor altijd…..